Niemieckiego saksofonistę Stefana Keune’a, belgijskiego gitarzystę Dirka Serriesa i brytyjskiego altowiolinistę Benedicta Taylora znamy doskonale, wysłuchaliśmy miliona płyt z ich udziałem, a każda nowa raduje w dwójnasób. Zwłaszcza, że ta trójka chyba nigdy wcześniej nie grała ze sobą w takiej konfiguracji, a przynajmniej fakt ten nie został udokumentowany fonograficznie.
Trafiamy na zacne łamy wydawnictwa The New Wave Of Jazz, które w tym roku udostępnia nagrania jedynie w formie digitalnej. Wiadomo, że czasy są ciężkie pod każdym adresem na świecie.
Closer and Beyond, to nagranie studyjne powstałe w najbardziej typowym dla labelu i jego szefa miejscu. Jest bezwzględnie swobodną improwizacją, podzieloną na cztery części, z których ta pierwsza trwa ponad siedemnaście minut, a trzy kolejne są nieco krótsze. Z odsłuchem całości uwiniemy się tuż przed upływem trzech kwadransów.
Szmery na gryfach gitary i altówki, mikro zdarzenia na dnie tuby najmniejszego z saksofonów - wszystkie te fonie z miejsca ze sobą interferują tworząc strumień otwarcia, który bez zbędnej zwłoki nabiera kontrolowanej masy. Wystarczy jednak ułamek sekundy, by muzycy wyhamowali i rozpoczęli żmudny proces poszukiwania ciszy. Struny gitary są teraz szorstkie, frazy saksofonu wyjątkowo ulotne, ale na swój sposób dzikie i nieokiełznane, z kolei wyszarpywane spomiędzy strun post-melodie altówki wydają się półpłynne, niekiedy zaczepne. Narracja lubi przybierać formę mikrotonalną, bywa minimalistyczna, czy wręcz redukcjonistyczna, ale też bez trudu wchodzi na falę wznoszącą i rozbłyskuje mocą kolektywnego dźwięku. Co do zasady, w trakcie pierwszej części albumu te drugie sytuacje zaliczyć możemy raczej do incydentalnych. Wraz z upływem czasu na gryfie altówki coraz częściej pojawiają się śladowe porcje melodii. Narracja ma także fazy duetowe, choć trwają one ledwie po kilkadziesiąt sekund. Dopiero w końcowej fazie nagrania muzycy poodnoszą temperaturę improwizacji, wydychają większe porcje powietrza, silniej dociskają struny.
Druga opowieść zaczyna się bardzo dynamicznie, jest głośna, upstrzona brudnymi melodiami, już nie tylko altówki. Po kilku pętlach zaskakująco bezboleśnie zastyga na pojedynczych frazach mniejszego ze strunowców. Narodziny nowego wątku zdają się być wyjątkowo urokliwe, szyte wszakże z umiarem i dramaturgiczną wstrzemięźliwością. Finał tej części płyty pełen jest zdrowych emocji, nasączony wyjątkową śpiewnością, posmakiem post-baroku. Trzecia improwizacja pleciona jest z filigranowych fraz, które obleczone kameralnym wytłumieniem nabierają tajemniczej taneczności. Całość gęstnieje, nabiera melodii, a potem zmysłowo dogasa. Początek ostatniej części, to szmer i drżenie. Mikrozgrzyty, subtelne obtarcia, strzępy melodii - wszystko to po niedługiej chwili łapie dynamikę, czyniąc flow ostrym, nawet drapieżnym. Po osiągnieciu zaplanowanego szczytu, improwizacja cudownie obumiera – gitara repetuje, altówka szumi, sopranino wydaje ostatnie tchnienia.
Keune, Serries & Taylor Closer and Beyond (New Wave Of Jazz, DL 2025). Stefan Keune – sopranino, saksofon altowy, Dirk Serries - archtop guitar oraz Benedict Taylor – altówka. Nagrane w Sunny Side Inc. Studio, Anderlecht, Belgia, październik 2022. Cztery improwizacje, 44 minuty.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz